چکش کائوچویی وسیله ای جهت وارد کردن ضربه های ناگهانی به یک شیء به شمار می رود. به طور معمول از این نوع چکش جهت کوبیدن میخ، آهنگری فلزات، ضربه زدن به انواع قلم و همچنین شکستن اجسام مختلف استفاده می شود. چکش ها به عنوان ابتدایی ترین ابزار در آغاز بشر شناخته می شوند و اولین استفاده از چکش های دسته دار را می توان به ۳۰ هزار سال پیش از میلاد اشاره کرد. ولی آنچه که ما در حال حاضر آن را چکش می دانیم با همین شکل و استفاده اولین بار ۳ هزار سال پیش از میلاد و در بین النهرین اختراع گردید. ضمن اینکه با توجه به پژوهش های باستان شناسی حاکی از آن است که چکش های نجاری جهت کوبیدن میخ حداقل به ۷۵ سال پس از میلاد بر می گردد.
به طور معمول کله چکش‌ها از فلزهایی همچون فولاد، برنج، برنز و تیتانیوم و یا از چوب، پلاستیک، کائوچو یا چرم ساخته می شود که دسته آن از جنس چوب، فایبرگلاس یا فلز می باشد. چکش های تیتانیومی با وجود اینکه حتی از مدل فولادی هم قدرت بالاتری دارند ولی سبک تر از آن ها می باشند اما از قیمت بالایی برخوردارند .همچنین کله چکش که به شکل ها و اندازه های مختلفی ساخته می گردد دسته آن نیز در ضخامت ها، قوس ها و شکل با هم متفاوت هستند.